Ο γάτος μου είναι μόλις 2 και κάτι χρονών. Είναι ένα παιχνιδιάρης, φοβητσιάρης και πολύ ντροπαλός γάτος. Γενικά φοβόταν πολύ τους άλλους ανθρώπους και τα άλλα ζώα μέχρι και αυτό το καλοκαίρι, που ήταν το πρώτο καλοκαίρι του εκτός σπιτιού που αυτό σημαίνει διακοπές στο χωριό.
Έτσι πριν 2 μήνες περίπου, αφού τελειώσαμε το μάζεμα των πραγμάτων για τις διακοπές, καταλάβαμε ότι το μόνο πράγμα που είχε μείνει να μαζέψουμε ήταν ο γάτος. Όπως προανέφερα, ο Πεπίττο, δηλαδή ο γάτος, είναι πολύ φοβητσιάρης με αποτέλεσμα να μην θέλει να μπει στο κλουβί του για να φύγουμε. Αφού πέρασε 1 ολόκληρη ώρα γεμάτη προσπάθειες να τον βάλουμε στο κλουβί του, καταφέραμε να τον καλοπιάσουμε με μία και μόνο λιχουδιά. Το μόνο που έκανα, δηλαδή, είναι ότι πέταξα ένα γλύκισμα στο κλουβί και τότε αυτός άρχισε να τρέχει μανιωδώς προς το δόλωμα και όταν μπήκε μέσα καταφέραμε να κλείσουμε την μικρή σιδερένια του πόρτα! Έτσι, μετά από πολλή ώρα φύγαμε για το χωριό.
Όταν φτάσαμε, ο γάτος έτρεξε γρήγορα κάτω από μία καρέκλα που υπήρχε στο σαλόνι. Εκεί έμεινε για τουλάχιστον 2 μέρες. Την 3η μέρα όμως, άρχισαν οι έρευνες. Όλη την ημέρα το μόνο που έκανε είναι να μυρίζει και να κοιτάει από εδώ και από κει. Αυτό κράτησε περίπου 2 με 3 ημέρες. Αφού τελείωσαν οι έρευνες τα πράγματα κυλούσαν ήρεμα. Μέχρι που μία μέρα η γάτα έφυγε το πρωί και χάθηκε. Με το που το αντιληφθήκαμε αρχίσαμε να ψάχνουμε παντού. Κάτω από καρέκλες, σε ντουλάπες, στην αποθήκη, στον κήπο και σε πολλά ακόμη μέρη… Ψάχναμε για περίπου 4 ώρες. Αυτές οι ώρες ήταν ώρες άγχους, αγωνίας και έντασης. Αφού δεν βρήκαμε τίποτα αποφασίσαμε να συμβουλευτούμε κάποια άτομα που κατοικούν μόνιμα στο χωριό τα οποία έχουν μία ή και περισσότερες γάτες. Όλοι μας είπανε ότι οι γάτες στην επαρχία φεύγουν το πρωί και γυρνάνε το βράδυ για να φάνε. Αυτό ήταν κάτι που μας τόνωσε το ηθικό. Αφού περιμέναμε για περίπου 2 ώρες ακόμα, ξαφνικά κατά τις 9 το βράδυ, εμφανίστηκε ο γάτος ήσυχος και ανενόχλητος. Τότε πήγαμε και είδαμε αν ήταν καλά και αν είχε πάθει κάτι. Ευτυχώς, ο γάτος ήταν άθικτος και υγιής, κάτι που μας έκανε να χαρούμε πολύ.
Αυτό συνεχίστηκε για πολλές μέρες. Όμως δεν γύρναγε πάντα την ίδια ώρα. Την μία μέρα γύρναγε κατά τις 9, την άλλη στις 11 και την άλλη στη 1. Το ότι δεν γύρναγε πάντα την ίδια ώρα μας ανησυχούσε διότι η ώρα που θα γύρναγε έπαιζε σημαντικό ρόλο στην επιστροφή μας. Ευτυχώς την ημέρα της επιστροφής, σταθήκαμε τυχεροί καθώς ο γάτος δεν γύρισε πολύ αργά λες και ήξερε ότι θα γυρίζαμε σπίτι. Τότε τον μαζέψαμε τον βάλαμε πολύ εύκολα στο κλουβί, κάτι που ήταν πολύ περίεργο, και φύγαμε. Τέλος, όταν φτάσαμε, ο Πεπίττο από την χαρά του που γύρισε ξανά στον δικό του χώρο άρχισε να τρίβεται στα έπιπλα του σπιτιού γουργουρίζοντας και όντας ευτυχισμένος.
Σας εύχομαι να μην γνωρίσετε ποτέ αυτήν την εμπειρία!!!
Commentaires